พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์
"กุหลาบเวียงพิงค์ ดอกนี้บ่มีเจ้าของ เพิ่งแรกแย้มบ่มีไผจอง
เป็นเจ้าของครองใจเด็ดดม......" แว่วเสียงเพลงกุหลาบเวียงพิงค์
ดังมาแต่ไกล
ณ
ขณะนี้เราได้สูดลมหายใจอิ่มเอมกับบรรยากาศอันงดงามของหมู่มวลดอกไม้งามเมืองเหนือ
บรรยากาศอันชุ่มเย็นของปลายฝนต้นหนาว
คงไม่ต้องบอกว่าบรรยากาศความสดชื่นของที่นี่เป็นอย่างไร
เสียงเพลงที่แว่วมาไกลมันช่างเข้ากับบรรยากาศในห้วงเวลานี้เสียนี่กระไร...
ผมอยู่ที่ "พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์" จังหวัดเชียงใหม่
และเนื่องในช่วงเวลาแห่งความสุขอีกไม่กี่วันที่กำลังจะมาถึง
พวกเราจะได้เฉลิมพระเกียรติให้กับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
เนื่องในวโรกาสพระชนมพรรษาครบรอบ 84 พรรษา ผมจึงอยากนำเสนอภาพความสุข
ความงดงามที่ได้ผ่านพบมาให้กับเพื่อนๆ ชาว blogger ได้ชมกัน...
เราได้มีโอกาสไปเยือนเชียงใหม่อีกครั้งนึง การผ่อนคลายจึงเป็นเรื่องแรกที่เราคิดถึง ตัดสินใจเดินทางไปเที่ยวชม พระตำหนักภูพิงคราชนิเวศน์ จังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเชียงใหม่มากนัก
บรรยากาศขณะเดินทางขึ้นไปที่พระตำหนัก
เราใช้ระยะเวลาเดินทางจากตัวเมืองเชียงใหม่ไปทางทิศตะวันตกประมาณ
22 กม.
เพื่อไปสู่ยอดสูงดอยบวกห้า ทว่าในการเดินทางหนักหน่วงเอาการเนื่องจากเป็นบริเวณภูเขาคดเคี้ยว
หากใครที่เมารถหรือแพ้อากาศรับรองได้ว่าไม่พลาด
บางคนบ่นว่ามึนหัว แต่สำหรับเราแล้วเรารู้สึกเฉยๆ
มาก เพราะผ่านมาแล้วหลายภู คงเป็นเรื่องธรรมดา
หากใจต้องการไปให้ถึง อะไรก็ไม่ทำให้หวั่นไหวได้เลย
พระตำหนักแห่งนี้เป็นสถานที่พักผ่อนของพระองค์ท่าน
หากแต่พระองค์ท่านมิได้เคยคิดเช่นนั้นเลย
วัตถุประสงค์ที่แท้จริงคือต้องการสร้างพระตำหนักแห่งนี้เพื่อเป็นสถานที่พำนักไว้ใช้ในการเยี่ยมเยียนราษฎร
น้ำพระทัยและพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์มากมายมหาศาลจริงๆ
และนั่นจึงไม่แปลกเมื่อพระองค์ท่านเสด็จพระราชดำเนินไปที่ใด
ณ ที่แห่งนั้นย่อมเปี่ยมไปด้วยความสุข
สมบูรณ์ เสมอ
ขณะเดินทางบรรยากาศเย็นขึ้นเรื่อยๆ ที่เค้าพูดว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาวนั่นแน่แท้จริงๆ
เรามาถึงพระตำหนักภูพิงค์ เวลาประมาณ 10.00 น.
ชั้นบรรยากาศที่นี่เหมือนอยู่คนละบรรยากาศกับตัวเมืองเชียงใหม่เมื่อเช้านี้ ซึ่งบรรยากาศเมื่อเช้านี้ดีมากแล้วในสัมผัสของเรา แต่ในขณะปัจจุบันนี้มันช่างดีมากเกินกว่า
จนไม่รู้ว่าจะมีคำใดพูดได้ มันสดชื่นจริงๆ นะ
ที่นี่งดงามมากๆ งดงามจริงๆ ...โอ้...เวียงพิงค์...เราไม่แปลกใจกับคำพูดเบื้องต้นเลย มันเป็นคำพูดที่เราได้ยินบ่อย และได้ยินมานานแล้ว และวันนี้นี่เองที่เราได้สัมผัสอย่างตื่นตาตื่นใจ
บรรยากาศที่นี่ร่มรื่นมากๆ มีสวนหย่อมเล็กๆ ตลอดเส้นทาง มีหมู่มวลดอกไม้ใบหญ้า ผีเสื้อน้อยกำลังร่าเริงท่ามกลางดอกไม้อันงดงาม ชูดอกออกสีสัน แบ่งปันให้กับผู้เหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง ที่นี่คือสวรรค์แห่งเมืองเหนือ
เราเริ่มต้นเดินจากปากทางเข้าพระตำหนัก เดินไปเรื่อยๆ ระหว่างทางจะมีป้ายบอกตลอด หากเหนื่อยก็นั่งเล่นพักสักครู่ เวลาที่นั่งพักแล้วไม่อยากลุกเดินต่อเลย มันอิ่มกับอากาศจริงๆ เหมือนที่เค้าเรียกว่า ...หมอกเหมย...คล้ายๆ กับฝนหล่นพรำๆ ผสมกับสายหมอก และสายลมเอื่อยๆ โอ้...เวียงพิงค์...
ระหว่างทางมีผู้เข้ามาเยี่ยมชมประปราย เนื่องจากเป็นวันธรรมดา หากเป็นวันหยุดน่าจะมีผู้เข้าชมมากกว่านี้ การเดินชมในพระตำหนัก ก็จะมีป้ายบอก โดยเดินไปตามป้ายแล้วก็จะไปสุดยังจุดแรกที่เราเดิน ระหว่างทางบรรยากาศดีมากๆ
การเดินทางครั้งนี้ ผมจะบอกได้คำเดียวว่า ประทับใจสุดๆ ที่นี่งดงามจริงๆ ... ภูพิงคราชนิเวศน์ ...พระตำหนักของพ่อ... ความสุขเช่นนี้คงมิได้เกิดขึ้นบ่อยๆ การแบ่งปันจึงเป็นเรื่องที่งดงามและควรกระทำเสมอ ... ผมขอแบ่งปันความงดงามของธรรมชาติและบรรยากาศของสถานที่แห่งนี้ให้กับเพื่อนๆ ทุกคนและขอบคุณสำหรับการเยี่ยมชม ... มีความสุขกับภาพสวยงามของธรรมชาติ และช่วงเวลาดีดีแห่งความสุขคับ ... สวัสดีคับ...!!! บ๊ายบาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น